Heel toevallig. Muse zingt net in mijn oor: "You've got to be the best, you've got to be the best! You've got to change the world.." Een paar tellen eerder had ik een gesprek met een vriendin over "m'n date" (zo durf ik het eigenlijk niet te noemen) en ze zei dat ze het niet vertrouwde. Dat ze "die gast" niet zo vertrouwde.
Het doet me denken aan al die afvalraces op tv. Idols, X-factor, Expeditie Robinson. Het zijn allemaal van die shows en series waar er maar één de winnaar kan zijn. De Nederlandse tv kijkers kicken er op! Of niet? Ja toch?
Het lijkt net alsof we dat concept helemaal meevoeren in onze eigen sociale kringen. We bekijken iemand kritisch, eerst op het uiterlijk, of van verhalen van anderen en als het ons niet zint? Pech. We flikkeren ze met één druk op de knop uit hyves, facebook, twitter, en al die andere social media. Waarom gaat dat zo eenvoudig?
Ik vind het toch een best nare gedachte dat iemand zich zowaar moet 'bewijzen'. En krijg je je vriendenkring dan nog van dat vooroordeel af? Ik vind het maar niks. Het vervelende is nog dat ik er zelf ook niet aan ontkom om onbewust zo te denken en te redeneren. Oei.
donderdag 16 september 2010
vrijdag 10 september 2010
Maskers
Tijd voor een nieuwe blogpost. Ik heb het al een paar keer links en rechts gehoord, en oké ik zal mijn gedachten weer eens op papier (of ja, op de pc) proberen te zetten.
Een paar maanden geleden begon het mij langzaam op te vallen dat ik iedere dag met hoofdpijn rondliep. Omdat ik een vrij lang traject achter de rug heb van bezoeken aan chiropractor, fysiotherapeut, neuroloog en weer de chiropractor, dacht ik dat de hoofdpijn door mijn zere nek kwam en had ik er lak aan. Tot twee weken geleden.
Ik ben in Deventer (waar ik nu woon) een willekeurige opticiën binnen gelopen, uiteraard een megadure want ik let daar nooit op, en hij heeft mijn ogen gemeten. +1.25, welja! Een paar weken later, vandaag, ben ik mijn bril op gaan halen bij een wat goedkopere opticiën. Sinds ik dat ding op mijn neus heb, heb ik het gevoel dat ik met een of ander masker op loop. Renée weg.
Nadat ik mijn bril op had gehaald, was ik naar school gegaan want ik had een hoorcollege. In het hoorcollege had ik zo ontzettend het gevoel alsof ik lucht was! Dat bedoel ik uiteraard niet mee dat ik me verdrietig zou voelen omdat niemand me zag staan. Ik vond het eigenlijk wel prettig! En toen ik het schoolplein afliep, had ik het gevoel dat iedereen naar me keek omdat ik een bril op had en dat nieuw was, maar natuurlijk niet! Iemand die me niet kent en dat ziet, vindt het doodnormaal.
Lekker, zo'n brilletje. Hoofdpijn weg, en fijn achter mijn maskertje mezelf zijn. Of zoiets. Hoeveel brildragers zijn er in Nederland?
Een paar maanden geleden begon het mij langzaam op te vallen dat ik iedere dag met hoofdpijn rondliep. Omdat ik een vrij lang traject achter de rug heb van bezoeken aan chiropractor, fysiotherapeut, neuroloog en weer de chiropractor, dacht ik dat de hoofdpijn door mijn zere nek kwam en had ik er lak aan. Tot twee weken geleden.
Ik ben in Deventer (waar ik nu woon) een willekeurige opticiën binnen gelopen, uiteraard een megadure want ik let daar nooit op, en hij heeft mijn ogen gemeten. +1.25, welja! Een paar weken later, vandaag, ben ik mijn bril op gaan halen bij een wat goedkopere opticiën. Sinds ik dat ding op mijn neus heb, heb ik het gevoel dat ik met een of ander masker op loop. Renée weg.
Nadat ik mijn bril op had gehaald, was ik naar school gegaan want ik had een hoorcollege. In het hoorcollege had ik zo ontzettend het gevoel alsof ik lucht was! Dat bedoel ik uiteraard niet mee dat ik me verdrietig zou voelen omdat niemand me zag staan. Ik vond het eigenlijk wel prettig! En toen ik het schoolplein afliep, had ik het gevoel dat iedereen naar me keek omdat ik een bril op had en dat nieuw was, maar natuurlijk niet! Iemand die me niet kent en dat ziet, vindt het doodnormaal.
Lekker, zo'n brilletje. Hoofdpijn weg, en fijn achter mijn maskertje mezelf zijn. Of zoiets. Hoeveel brildragers zijn er in Nederland?
Abonneren op:
Posts (Atom)