Argwaan

Ik erger me. Tja, men doet dat wel vaker toch? Maar ik erger me aan iets wat ik niet zo eenvoudig mijn hoofd uitkrijg, en dat zijn de negativiteit en argwaan van sommige of misschien wel vele mensen in mijn omgeving.

Oké, ik ben jong en naïef. Althans, dat is iets wat ik vaak te horen krijg, onder andere door wat ik soms doe in mijn leven. Klopt, daar zitten dingen bij die ik achteraf beter niet had kunnen doen, maar ik ben niet de enige die zonder na te denken dingen heeft gedaan.

De een maakt wat meer ellende mee dan de ander. Ik doel op ellende waar je zelf niet om vraagt, of ellende waarbij je niet goed naar je geweten hebt geluisterd en alleen maar naar je hart. Zo ken ik iemand die noodgedwongen haar kamer is uitgegaan vanwege een niet mee samen te leven huisgenoot, haar relatie is uitgegaan en ze kan geen nieuwe woonruimte vinden. Een flinke bak ellende om zomaar even mee te ‘dealen’. Maar als ik dan vertel hoe blij en enthousiast ik me voel over sommige dingen, die in het verleden minder goed gingen, komt die enorme negativiteit er uit. Waarom?

Zo heeft diezelfde persoon een date met iemand. Ze zegt dat ze er weinig zin in heeft en als ik haar vraag waarom, komt het er op neer dat ze niet wil daten en dat ze nu nuchter moet gaan oordelen of hij wat is. Kortom: Die jongen moet zich dubbel gaan bewijzen. Alleen maar door haar eigen negativiteit.

Het maakt me lichtelijk gefrustreerd. Waarom zijn (sommige) mensen toch zo enorm negatief? Zoveel is er helemaal niet mis met mijn naïviteit, denk ik dan. Soort privé en werk gescheiden houden – kwestie.