Quimper 94

Ik roep het altijd, als ik nieuwe muziek gevonden heb, muziek terug hoor, gebeurtenissen herbeleef, etcetera. Wie mij goed kent, kent ook waarschijnlijk mijn uitspraak wel: “Ik vind dat zo leuk! Wat muziek met je kan doen!!”

Nu ben ik ontzettend weg van de film Amélie, en alles wat daar bij hoort (lees: de accordeonmuziek, the making of, de route door Montmartre in Parijs - heb ik gedaan! Heel leuk!). Iemand die ik ken is een tijd geleden naar een concert van Yann Tiersen geweest, echter wel i.c.m. Orka (daar weet ik verder weinig van hoor), en hij wees mij later telefonisch op de film “Tabarly” - http://www.tabarly-lefilm.com/. Ik heb het opgezocht, en ja, ty-pisch Yann Tiersen.

Nu wees laatst een klasgenootje van me op het programma “Vuze”, afijn ik zal niet het hele gebeuren van installeren en software zoeken vertellen, maar het komt er op neer dat ik nu héél veel muziek van Yann Tiersen heb! Oké, enerzijds kan ik me nu best aan mezelf ergeren, omdat ik iemand ben die zich in haar overenthousiasme ergens echt op ‘stort’. Zo wilde ik bijv. ook naar meerdere concerten van Roosbeef. Nu luister ik dat weer minder. Anyway, om even terug te komen op het begin van deze blogpost, wat doet Yann Tiersen met mij? Wist ik het maar.
Als ik het aanzet met het maken van mijn huiswerk, word ik er rustig van. Als ik het aanzet zonder verdere activiteit er omheen, word ik er soms verdrietig van, melancholisch, en soms ga ik heel diep nadenken over relaties, over liefde, over schattige dingen.
Soms verplaats ik mij denkbeeldig naar Parijs, waar ik in 2006 de “Amélie-wandeling” heb gemaakt, die leidde langs het groentenwinkeltje van Collignon, langs Café les deux Moulins, langs het metrostation waar Amélie omhoog rent in de film, etcetera. Kortom: Blij.

Ik weet niet of ik een moraal aan dit artikeltje ga verbinden, maar ik kan wel zeggen dat ik me haast een gelukkig mens ga voelen bij het horen van deze muziek. Associatie is het sleutelwoord. Zucht, Quimper 94 nog aan toe.